Je hebt een tijdje niets van me gehoord. Er is intussen veel gebeurd, en daaruit komen wat tips naar voren waar je hopelijk wat aan hebt.

Ethisch taalgebruik

Zo schreef ik voor de mensen die met proefdieren werken een artikel over ethisch taalgebruik en framing. Het is een aanzet tot bewustwording voor personen die hier nog niet zo mee bezig zijn. Lees het eens en ga bij jezelf na wat de impact van taalgebruik in jouw werkomgeving is en wat daarin beter kan.

Blijf kritisch

Ruim vijf jaar geleden kreeg ik een opdracht waarin mijn kennis en kunde op het gebied van organisatie-ethiek, dierethiek en communicatie perfect bij elkaar kwamen: een communicatiestrategie opzetten, inrichten en uitvoeren voor de pas opgerichte Instantie voor Dierenwelzijn Utrecht. Ik ben nog steeds betrokken bij dit werk, en sindsdien nemen mijn opdrachten, functies en rollen in dit werkgebied toe. Zo werd ik lid werd van het Nationaal Comité advies dierproevenbeleid. Ik kan nu nog meer betekenen op het gebied van dierethiek. Uiteraard brengt dat morele dilemma’s met zich mee. Ik stel me daarbij telkens opnieuw de vraag: doe ik op deze manier zoveel mogelijk goed en draag ik met mijn competenties optimaal bij? Op grond van mijn ervaring kan ik je dit meegeven: blijf altijd kritisch op wat je doet en ga commentaar niet uit de weg. Dit helpt mij om scherp te blijven.

Verhuisd!

Tot slot: ik ben met Ethisch Bedrijf en al verhuisd naar Rotterdam. Om het reizen wat te beperken wil ik mijn netwerk en opdrachtgevers wat meer aan de westkant van het land zoeken. Heb jij tips voor mij? Laat het me weten. Ik neem graag advieswerk aan op het gebied van organisatie- en bedrijfsethiek, duurzaamheid, MVO of dierethiek.

Ooit las ik een gedicht van Kees Adolfsen dat precies uitdrukt waarom ik me goed voel in hoogbouw. Ik snap dat veel mensen, juist ook degenen die ‘groen’ leven, buiten en op de grond willen wonen. Toch past deze plek in mijn duurzame levensstijl: dicht bij openbaar vervoer, met veel licht en zon.

Hemelhuizen VI

Als je hoog woont, met ramen als muren
is je uitzicht zó vrij
dat het lijkt of het lukt
om je horizon over te kijken.

Als je hoog woont, met bomen als buren
is de hemel dichtbij.
Op die hoogte hoef je
je handen maar uit te steken

om de sluier van wolken desnoods
eigenhandig te breken,
en een glimp op te vangen
van bewegingen groter dan jij.

Op die hoogte nodigt het uitzicht
zichzelf bij je binnen.
Wat buiten je deur was
wordt deel van je interieur

En zelfs het verblijf waar je bent
met je ogen gesloten
begint zich te vullen met ruimte,
met licht en met kleur.

Keer je binnenstebuiten,
laat het buitenste binnen, dan bloei je.
Dan uit zich je inzicht in uitzicht.
Je leeft om te groeien.

Ik wens je heerlijke feestdagen en een mooi 2020.